[peper50]

Tak więc praca domowa odrobiona.

Do ziemi dociera średnio 1.3 kW*m-2 energii. Z tego 5% zostaje użyte przez liście do fotosyntezy, 25 % zostaje zamienione na ciepło a reszta czyli 70 % zostaje przez liść odbita lub przechodzi przez niego.

Zapotrzebowanie roślin na światło nazywamy świetlnym punktem kompensacyjnym i jest to wartość natężenia światła, w którym dochodzi do zrównoważenia fotosyntezy i oddychania etc. Natomiast wartość tego punktu jest zależna od gatunku roślin i warunków w jakich się rozwijają. Dlatego rośliny cieniolubne mają niską wartość tegoż punktu a rośliny światłolubne znacznie wyższą. Różnica między tymi wartościami wynika z faktu, iż rośliny te różnią się natężeniem oddychania oraz środowiskiem którego warunki zaadaptowały.

Czynnikiem ograniczającym fotosyntezę może być (też) temperatura.

Na wykresie możecie zauważyć, że krzywa zależności temperatury od fotosyntezy przy wysokim natężeniu światła do temp. 30 stopni C osiąga optimum. Przy niskim natężeniu światła temperatura w zakresie właśnie do 30 stopni C nie ma wpływu na fotosyntezę co widać na dolnym wykresie i czynnikiem ograniczającym jest jedynie światło.

Jeśli chodzi o spoczynek to może być on wywołany i utrzymywany przez warunki uniemożliwiające wzrost, np niska temp. lub brak wody; z nastaniem warunków sprzyjających rozwój zostaje natychmiast wznowiony - jest to spoczynek względny i zależy on bezpośrednio od zewnętrznych czynników środowiska. Nasiona na ten przykład, znajdujące się w spoczynku względnym kiełkują natychmiast po umieszczeniu ich w warunkach sprzyjających kiełkowaniu.

Spoczynek może też być utrzymywany przez wewnętrzne czynniki organu - w tym przypadku zmiana warunków środowiska na sprzyjające rozwojowi nie spowoduje uwolnienia aktywności rozwojowej. Taki spoczynek nazywany jest bezwzględnym lub głębokim.

Przerwanie spoczynku głębokiego wymaga zmiany w samym organie spoczynkowy. Może ona zajść wraz z upływem czasu lub też pod wpływem pewnych sygnałów dochodzących ze środowiska zewnętrznego. Wtedy roślina ze spoczynku głębokiego przechodzi w stan spoczynku względnego i wtedy zaistnienie warunków sprzyjających wzrostowi wystarczy do wznowienia aktywności rozwojowej.

Drzewa i krzewy liściaste u nas przechodzą w stan głębokiego spoczynku. Czynnikiem jest skracająca się późnym latem i jesienią długość dnia. Indukcja ta związana jest ze wzrostem w liściach i pąkach poziomu inhibitorów rozwoju tzw. kwasu abscysynowego. Pąki zimowe są bardzo odporne na mróz. Przerwanie stanu spoczynku pąków następuje pod wpływem niskiej temp, od 0-10 stopni C, oraz wydłużającego się dnia. Po wpływem chłodu wzrasta w pąkach zawartość giberelin i ich stosunek do kwasu abscysynowego. Stan głębokiego spoczynku pąków można przerwać sztucznie dostarczając im z zewnątrz giberelinę.

Poniżej możecie zobaczyć wpływ długości dnia na poziom giberelin w pędach brzozy.

Na tych wykresach widać zmiany zawartości giberelin i inhibitorów w pąkach czarnej porzeczki


Widać więc wpływ długości dnia na poziom inhibitorów i stymulatorów w pąkach roślin drzewiastych.

Jeśli chodzi o temperatury to wyróżniamy chłód (0 > +10 stopni C) i mróz (poniżej